Ik vind hém niet.

Ik ben een vrolijke single van in de dertig. Ik heb veel kleine liefdes gekend, maar nog nooit een lange, blijvende liefde gevonden. Eigenlijk knap ik altijd af op mannen die mij leuk vinden en rennen de mannen die ik leuk vind hard weg.  Wat doe ik fout?

 Je schrijft dat je mannen leuk vindt die jou niet leuk vinden. En degene die jou leuk vinden vind jij niet leuk. Vaak is het zo (ik zeg niet altijd) dat vrouwen die vallen op mannen die niet bereikbaar zijn of die hen niet zien zitten, een ouder hebben gehad die op emotioneel vlak er niet waren voor hun kind. Als je dan opeens heel veel aandacht krijgt van iemand, krijgt deze vrouw het acuut benauwd. Dat is ze namelijk niet gewend en dat voelt dan benauwd aan.

En in plaats van deze benauwdheid te onderzoeken, maakt ze de inschatting dat de man niet interessant is. Het is ook best beangstigend om je te binden. De mannen die haar niet zien zitten voelen vertrouwd aan. Daar moet je moeite voor doen en dat ben je gewoon. En…je hoeft je ook niet te binden! Mooi meegenomen.

Als dit voor jou van toepassing is dan zul je moeten proberen eens wat beter te kijken naar de man die jou wel ziet staan. Is het echt niets of zou je er wel aan kunnen wennen. Hou het eens wat langer aan, in de vorm van een vriendschap. De mannen die jou niet zien staan, zou ik in ieder geval linea recta de deur wijzen, want het blijft zonde van je tijd.

Moest je in de komende weken nog eens in een boekenwinkel of bib terecht komen: het boek ‘De prins op het witte paard’ van Mira Kirshenbaum is denk ik voor jou een goede aanrader!

 

(Vrij naar een antwoord in psychologiemagazine)

This entry was posted in alleen zijn, geen match, goede relatie, liefde, nieuwe relatie, schrik, verliefd, vrienden and tagged , , , , , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *