Blijf op je eigen benen staan of toch maar niet.

In de liefde is het soms erg dubbel. Als je alleen bent, krijg je in het begin misschien nog wel te horen ‘ Iemand als jij, alleen? Dat kan niet!’ Maar wanneer je té lang, volgens de sociale normen alleen blijft, durft de omgeving al wel denken dat het je eigen schuld is. Want er zijn toch manieren genoeg om aan een nieuwe relatie te raken tegenwoordig. Er zijn datingsites, speeddating, single avonden, huwelijksbureaus, facebook,… Dus… eigen schuld, dikke bult.

Bewust er voor kiezen om een lange tijd alleen te zijn, wordt als raar beschouwd. Dit fenomeen heeft een zwarte keerzijde. Wanneer je dan in een relatie staat moet je -alweer volges de norm- genoeg zelfstandigheid bewaren. En dan heb ik het niet over je eigen inkomsten genereren. Nee, dan gaat het erover dat je niet emotioneel afhankelijk mag zijn van iemand. Helemaal opgaan in je partner wordt als gevaarlijk bekeken. Want stel je voor dat de relatie niet lukt, dan sta je er alleen voor, zo wordt gedacht.

Ik merk dat wanneer mensen opnieuw zwaar verliefd zijn, na een lange tijd alleen te zijn, al snel gewaarschuwd worden door vrienden en familie. Pas toch maar, op! Doe het langzaam aan! Neem af en toe afstand! Je vol passie in iemand storten, dat mag niet. Een relatie moet haast iets worden dat je onder controle hebt. Dat je in de hand hebt, waar je afstand van kan nemen. Je helemaal verliezen in iemand kan en mag niet. Je wordt vera-onderstelt om je vrienden even vaak te blijven zien, je hobbies aan te houden, je even veel in te zetten in je netwerk als in de tijd dat je alleen was.

Volgens mij druist het in tegen de echt liefde met een grote L. De hoofse liefde waar je nog maar voor één iemand leeft, waar je geliefde de zuurstof is die je nodig hebt om te leven, waar je voor door het vuur gaat, met het risico op je eigen leven. Dat soort van liefde bestaat haast niet meer. Er moeten voorwaarden vervuld zijn, eigen tijd moet duidelijk zijn. Liefde met de grote L, daar bestaan geen lijstjes met eigen terreinen, daar bestaat een grote Wij die alles invult, ook dat eigen stuk.

Het lijkt gevaarlijk, maar de Liefde is net iets waar twee mensen elkaar aanvullen, optillen naar iets hoger en beter, waar samen zijn gewoon leuker is dan niet samen zijn, waar de ander jou als individu stimuleert en beter maakt. Dat is helemaal niets om bang voor te zijn, dat is iets om te omarmen.

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *