De periode van geen verwachtingen

Zowel professioneel als privé kom ik heel wat singles tegen, elk in een ander stadium van alleen zijn. Sommige zitten nog helemaal in de ontkenningsfase, andere zijn zoekende naar hun rebound, nog andere zijn ontzettend boos op hun ex en sommige hebben er vrede mee. In deze ontmoetingn kwam ik tot de ontdekking dat er een fase is in het vrijgezellen leven die ik nog niet kende. De fase van ‘geen verwachting’.

De meeste rouwprocessen lopen volgens een stramien volgens psychiater Kübler-Ross. Zij beschreef vijf fasen  die de meeste mensen geheel of gedeeltelijk doorlopen om na een trauma (dood, einde relatie,…) weer tot rust te komen. Deze fasen zijn niet voor iedereen even intensief en ook verschilt de volgorde vaak. De eerste fase is die van de ontkenning, dan komt het protest of de boosheid, vervolgens komt de onderhandeling  en/of vechten, dan de depressie en als laatste de aanvaarding.

Hetgeen mij  is opgevallen kan ik onder geen van deze fases onderbrengen, toch zijn er heel wat singles die door deze fase van ‘geen verwachting’ gaan. Een vrouwelijke single vertelde me dit weekend dat het de eerste keer in haar leven was dat ze werkelijk niets verwachtte van niemand. Ze verwachtte geen telefoontjes van vrienden of vriendinnen (omdat zij toevallig gebeld had), ze verwachtte geen hulp van iemand, geen steun van familie, geen lief woord van haar Friend with a Benefit. Voor de eerste keer in haar leven had ze het idee dat ze helemaal niets verwachtte, de toekomst lag helemaal open. Het leek wel, zei ze, alsof ze heel haar toekomstig leven had gewist. Geen vakantie die vastlag, geen uitjes naar familiefeesten, geen  geplande concerten of vriendenbezoeken, niets. Alles kon en alles mocht. En waar dat gegeven, zonder verwachting en zonder toekomstbeeld leven, haar anders helemaal onzeker, zenuwachtig, paniekerig en instabiel zou maken, voelde het nu juist aan. Het absoluut geen controle, geen beeld hebben over de nabije toekomst was niet schrikwekkend omdat de periode van scheiding er voor gezorgd had, dat ze heel erg goed wist wie haar vrienden waren. Ze besefte heel erg goed op wie ze kon rekenen, wie er klaar stond en wie niet. De zekerheid in haar netwerk was nog nooit zo groot geweest en nog nooit was ze zo zeker geweest van de band die ze had met de mensen rondom har. Dus moest dat niet bevestigd worden in een gepland bezoekje of beantwoord telefoontje. Ze wist dat deze mensen maar en telefoontje weg waren.

Verder zorgt zo een periode van geen verwachtingen er ook voor dat er geen irritaties of frustraties zijn. Je kan nooit ontgoocheld zijn in iemand, want alles wat je krijgt of meemaakt is alleszins al meer dan je verwacht had.

Uiteraard gaat zo een periode over. Ga je toch weer meer geloven in de toekomst en horen daar dan verwachtingen bij. Desalniettemin lijkt deze ‘geen verwachtingen periode’ eentje om heel bewust mee te maken, om even terug naar te reflecteren als we in de toekomst ons toch weer beginnen frustreren over niet ingeloste verwachtingen. En te beseffen waar het echt over gaat.

 

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *