Hoe een en een soms vijf kan zijn.

Na een huwelijk van vijftien jaar kreeg ze de bons van haar man. Hij zag haar nog wel graag, waardeerde haar als mama van zijn kinderen, vond haar verzorgende taken erg leuk. Ze kon lekker koken, het huis lag er steeds netjes bij, de halftime job zorgde voor het extraatje om op reis te gaan. Ze zag er nog steeds goed uit vond hij, hun seksleven was alles behalve uitgedoofd en af en toe trokken ze met zijn tweetjes er op uit om een filmpje te zien of uit te gaan eten. Zelfs de babbels waren aangenaam. Ze kon goed luisteren, hielp hem met problemen op het werk. Eigenlijk was er niets fout aan haar, het lag aan hem. Hij wou meer, hij wou iets anders. Nee, hij had geen nieuwe relatie of buitenechtelijke affaire, maar die jongere collega had zijn ogen geopend. Hij wou meer tijd voor zichzelf, vond dat de routine van een gezin hem opslorpte, de tijd die naar de kinderen moest gaan leek een enorme inspanning, de verplichtte sociale bezoekjes aan de hobby’s van de kinderen hield hem tegen om zijn weekend zelf in te vullen.

Ze kon hem nog overtuigen om in relatietherapie te gaan, maar zijn beslissing was al gemaakt en meer dan een lofrede voor haar kwam er niet uit de bus.

Met perplexie bleef ze achter, niet eens de kans hebbende om echt boos op hem te zijn. De regeling van de kinderen was snel achter de rug: een verlengd weekend op de twee was genoeg voor hem en zij wou ook niet anders. Ze had al heel haar leven in teken van de kinderen gesteld, ze nu een week achterlaten leek hel.

Zes jaar later zit ze bij mij in de praktijk, klaar voor een nieuwe relatie en vol onzekerheid over hoe ze dit moet aanpakken. ‘Het rare is’ zei ze, ‘dat ik me helemaal geen single voel.’ Ik ga niet alleen uit, ik maak nooit alleen voor mezelf eten klaar, ik doe niet wat ik wil wanneer ik wil en met wie ik wil. Het huis is steeds gevuld met kinderen en hun vriendjes en dat ene verlengd weekend op twee wordt al snel ingevuld met een bezoekje aan een vriendin. Toch voel ik me ontzettend alleen, kruip ik na kindjestijd en de opruim alleen in de zetel, kijk alleen tv, drink alleen mijn glaasje wijn en kruip alleen mijn bed in.  Ik maak mezelf mooi voor mij alleen, heb al in tijden geen deftige lingerie meer gekocht, koop kleren omdat het moet en niet om te stralen voor iemand.’

Ze was wel mannen tegen gekomen die in haar geïnteresseerd waren, maar dan ook alleen maar in haar. ‘En bij mij is het simpel’, zei ze: ‘een en een is bij mij vijf.’

Bij het daten van een single ouder (man of vrouw, maakt niet uit), is het inderdaad erg belangrijk om te weten dat je nieuwe date niet altijd beschikbaar is. Planning is daar een groot woord. Zeker in het begin wanneer je de ontmoeting met de kinderen nog niet dadelijk wil aangaan, zal het zoeken zijn naar een gemeenschappelijk gaatje. Het lijkt allemaal wat geforceerd en het zal misschien wel de grote golf van verliefdheid die er voor zorgt dat je altijd samen wil zijn, de kiem in smoren,… maar niets is minder waar.

Het voordeel van je dates wat meer te plannen is dat je ook iets hebt om naar uit te kijken. Niets is zo fijn om te weten dat je binnen twee dagen je geliefde kan zien en daar een beetje naar kan hunkeren en samen de uren kan aftellen. Alle andere vormen van communicatie (gsm, skype, facetime, mail,…) zorgen ervoor dat jullie de tijd ertussen wel kunnen overbruggen. En vergeet niet dat je gerust ook kleine spontane ontmoetingen kan organiseren: jullie kunnen eens samen lunchen of je kan even op de koffie gaan in de latere avond wanneer de kindjes al in bed liggen. Die korte bezoekjes zijn even goed fijn en zorgen dat je de sleur van de single ouder wat doorbreekt, je voegt iets extra’s toe zonder dat je hem of haar voor de keuze stelt. Want zo kan het soms wel overkomen: een babysit nemen voor een single ouder om die nieuwe liefde te zien is toch een beetje kiezen tussen jou en zijn/haar kinderen. En voor sommige singleouders zorgt dit voor een schuldgevoel. En die extra druk is echt niet nodig.

Onlangs las ik iets over speeldates: je neemt als single een nichtje of neefje mee en ontmoet je nieuwe geliefde in een speeltuin. Zo hebben de kinderen een speelkameraadje en krijgen jullie toch de gelegenheid om samen wat tijd door te brengen zonder dat je al dadelijk gebombardeerd wordt als de nieuwe partner. En zo ontneem je de kans op een schuldgevoel dat de singleouder kan krijgen doordat hij of zij denkt de kinderen op plan B te stellen. Niet alleen voor jou een kans om te zien hoe je nieuwe geliefde met de kinderen omgaat, maar ook een prima formule om jezelf langzaam te introduceren in het gezin.

 

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *