Ieder met een rugzakje

Omdat je ook al een tijdje leeft, weet je het waarschijnlijk ook: van zodra je al een tijd hier rondloopt, bijvoorbeeld een jaar of dertig, draag je een rugzakje met je mee. Mensen maken allerhande mee: vaak kleine dingen, soms grotere dingen. En af en toe gaat het om ervaringen die je leven een andere wending kunnen geven, de zogenaamde ‘life events’. Ze zijn te herkennen als mijlpalen. Als mensen het over iets uit het verleden hebben, zeggen ze vaak: dat was nog voor, of al na … En dan noemen ze die levensbelangrijke gebeurtenis. Die ‘life events’ kunnen positief zijn, bijvoorbeeld het begin van de relatie met je eerste lief, het halen van een diploma, een eerste huwelijk, de geboorte van je eerste kind. Het kan ook gaan om een psychologisch trauma: het verlies van een dierbare of een job, een ziekte of een ongeval waarvan je zelf of een naaste slachtoffer werd…
Belangrijke negatieve ervaringen krijg je niet op een, twee, drie verwerkt. Integendeel, vaak heb je zelfs eerst voldoende tussen-tijd nodig om aan die verwerking te kunnen beginnen. Een pas gebeurd trauma is in veelgevallen nog te vers en te confronterend om erover te kunnen praten. Eerst moet de wonde een tijdlang geheeld zijn, pas een tijd nadien kan je gaan verwerken.
Gaat het over psychologische trauma’s, dan is de verwerking ook geen zaak van alles of niets, maar eerder een zaak van meer of minder. Dat betekent dat je veel kunt verwerken, en dat er steeds ook wel iets van overblijft. De onverwerkte restjes van de psychologische trauma’s uit je verleden vormen samen een rugzak(-je). Gezien de uniciteit van ieders geschiedenis, de uniekheid ook van iedere concrete verwerking, zal ieders rugzak er anders uit zien, zowel qua vorm, qua kleur als qua gewicht.
Leer je dan nieuwe mensen kennen op volwassen leeftijd, is het goed er rekening mee te houden dat we allemaal zo’n rugzak meedragen. Een ballast, die ons de tocht niet onmogelijk maakt, maar wel wat lastiger. Het stappen gaat minder vlot, de schouder doet wat sneller pijn, de rug moet wat rechter gehouden… Op psychisch vlak betekent dat: er zijn wat meer angsten, we durven minder, er komen sneller irritaties, we zijn meer prikkelbaar…
Ook op relationeel vlak heeft dit alles natuurlijk zijn repercussies. Ze zijn meestal niet onoverkomelijk, maar ze verdienen wel wat aandacht. Zonder meteen je hele leven te moeten vertellen, verdient het wellicht aanbeveling je trauma’s uit het verleden niet angstvallig geheim te houden. Je mag zeker je beste beentje voorzetten bij een ontmoeting met een nieuwe date, of in het begin van een nieuwe relatie. Maar belangrijke stukjes van je verleden bewust achterhouden hoeft echt niet. Om te beginnen komt je date of partner er in veel gevallen later toch achter, en wie weet voelt die zich er niet zo gelukkig bij dat je het hem of haar niet (eerder) verteld hebt. Belangrijker nog misschien: als je het wel hebt over dat verlies of die kwetsuur, geef je de ander de gelegenheid daar ook rekening mee te houden.
Op basis van onze trauma’s en de gevolgen ervan, kunnen we allemaal wel een soort ‘handleiding’ opstellen die anderen kan helpen in de omgang met ons. Op die manier help je de slaagkansen van een relatie omhoog.
Het noodzakelijk en onvermijdelijk met je meezeulen van een rugzak kan op die manier een positief verhaal worden. Het is niet alleen zo dat we allemaal een rugzakje hebben, het is ook zo dat we het erover kunnen hebben met elkaar. Doordat we ons op die manier kwetsbaar opstellen, en dus intieme belevingen met elkaar delen, scheppen we meteen ook meer intimiteit in de relatie. Bovendien helpt het ons op een betere manier met elkaar te leren omgaan: respectvol, met meer begrip. Tegelijk wordt het verhaal positiever naarmate je aan elkaar het signaal kunt geven dat er onverwerkt verleden is waarmee ook best te leven valt. Mensen zijn zelfs mooier als ze beseffen de ze kwetsbaar zijn, en dat ze dat ook mogen tonen. Geef nu toe, voor een onvolmaakt mens, en dat zijn we toch allemaal, is het toch een opluchting te vernemen dat ook anderen dat zijn. Het geeft ons de vrijheid gewoon onszelf te mogen zijn. Een groter cadeau kan je elkaar toch niet geven.

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *