Ik ben zo achterdochtig

Als vrouw van 43 blijf ik in een oud zeer hangen. Ik geloof mensen niet. Ik ben ontzettend achterdochtig en ga er steeds van uit dat ze het veel slechter met me menen. Het aantal mensen dat ik echt vertrouw kan ik op twee vingers tellen, waarvan ik er zelf een ben. Ik wil daar echt wel van af, want het belemmert me in al mijn sociale contacten, laat staan dat ik een partner vind. Onlangs ging ik naar een vrijgezellenfeest op aanraden van een vriendin. Maar van het moment ik daar sta en iemand naar me kijkt, begin ik onmiddellijk te denken: ‘Die kijkt raar naar me, die zal me zeker niet leuk vinden of die vind me zeker lelijk’. Ik probeer mijn idee wel te neutraliseren door te denken dat ik nooit kan weten wat andere mensen van me denken, maar het is sterker dan mezelf. Wat kan ik hier nog meer mee doen? Ik wil hier echt wel van af. 

 

Elke minuut van de dag is het juiste moment om te veranderen of beter… om je denkpatroon bij te sturen. Want mensen veranderen niet zomaar. Je zal steeds iemand zijn die in eerste instantie mensen niet gelooft, maar niets houd je tegen om die basisgedachte bij te sturen.  

Wat zou het fijn zijn om in de hoofden van andere mensen te kunnen kijken om te zien wat ze echt denken. Want geloof me, er is een groot verschil tussen wat mensen zeggen, wat mensen denken en wat mensen doen. Maar… dat kunnen we niet.

Het is wel zo dat iedereen bepaalde feiten anders gaat interpreteren. Iedereen maakt zo een beetje zijn eigen werkelijkheid én zijn eigen waarheid.

Het feit dat je steeds als eerst gevoel van het slechtste uitgaat, wijst vooral op een groot gebrek aan vertrouwen. Misschien heb je wel iets meegemaakt waardoor je geen vertrouwen meer durft hebben in mensen rondom jou. Ook al heb je die ervaring gehad bij een persoon, toch zal die ervaring uitstralen naar al je andere sociale contacten.

Maar klopt het ook? Is het juist wat je denkt? Wel… dat ga je alleen maar te weten komen als je het vraagt. Misschien vind je dat raar, maar het is het proberen zeker waard. Je kan gewoon eens zeggen tegen een vriendin hoe je gedachtengang werkt: ‘Weet je wat ik nu dacht toen je net zo naar me keek? Ik dacht dat jij aan het denken was dat ik er echt niet leuk uitzie met dit kleedje aan’. Wanneer je het op zo een manier aanpakt- mensen eerst in jouw gedachtegang laten kijken om de hunnen te weten te komen- zal je verbaasd zijn over hoeveel mensen je wel willen zeggen wat ze denken.

Zo krijg je terug wat vertrouwen in mensen en zal je zien dat niet iedereen altijd alleen maar slechte dingen over jou denkt. Probeer het maar eens!

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *