Al vijf jaar was hij single, zei hij aan de telefoon. De lange relatie waar hij uitstapte had hem helemaal kapotgemaakt. Hij was er dan ook eerder uitgerend dan uitgestapt, beschreef hij. Nu was hij al een tijdje alleen en wilde best wel een andere relatie, maar hij vond nooit echt wat hij zocht. De vrouwen die hij tegenkwam waren mooi, lief, zorgzaam, intelligent, vriendelijk,… maar er zat altijd wel weer iets tegen. Er was altijd wel weer iets wat hem deed afhaken. De ene was te aanhankelijk geweest, de andere te onafhankelijk, de ene was slordig, de andere te netjes. Nee, echt tevreden voelde hij zich niet. Er was altijd wel weer iets wat hem deed afhaken. Was hij te veeleisend in de liefde of was hij gewoon de juiste nog niet tegengekomen?
Is hij te veeleisend? Misschien wel… Het leek me alleszins dat hij een heel klassieke fout maakte: hij richtte zijn aandacht vooral op alle eigenschappen en kenmerken die hij wilde vermijden in plaats van te kijken wat hij echt wou in een relatie. Leren van teleurstellingen is zeker geen slecht begin. Maar als je een nieuwe relatie positief wil aangaan, moet je je net richten op de dingen die voor jou op een positieve manier belangrijk zijn. Wil je graag eimand waarmee je plezier beleefd en hardop en ronduit met je kan lachen? Wel dan is die eigenschap belangrijker dan te kijken of ze toch niet te veel gesteld is op orde en netheid omdat je een kuismaniakale vrouw wil vermijden.
In de positieve psychologie wordt dit erg benadrukt. Vanuit deze stroming benader je wat je ziet bij je partner of in jezelf met een positieve blik en hou je op met ertegen te vechten. Het is wat het is.
Dat wil zeggen dat je niet meer gaat kijken naar welke dingen de andere moet veranderen als voorwaarde om je geliefde te zijn. Nee, je neemt de persoon zoals die is en gaat op zoek naar de positieve eigenschappen die persoon heeft die voor jou in jouw leven en jouw visie op relaties erg belangrijk zijn.
Uiteraard wil dat niet zeggen dat je elk gedrag van de ander zomaar moet pikken en nooit eens boos kan zijn. Natuurlijk mag dat wel. Je hebt immers ook nog een autonomie die je zelf mag verdedigen. Opkomen voor jezelf is niet slecht, zolang het maar voor jezelf is en niet tegen de ander. Het gaat er vooral om dat je de meeste aandacht steekt in de bindende factoren tussen jullie en niet in de dingen die je wil vermijden.
En die bindende factoren kunnen van alles zijn: samen lachen, vrijen, uit eten, wandelen, filosoferen, rommelmarkten afschuimen, vuurwerk kijken, nachtelijk cruisen met de auto… Het maakt niet uit wat het is… Want als je samen bent – en samen wilt blijven – dan is alles wat verbindend werkt de moeite waard. Wat voor de ene verbindend werkt doet dat helaas niet altijd voor de ander. Dan is het zaak om de gemeenschappelijke noemer te vinden en daar tijd en ruimte voor te maken.
En ben je dan tevreden? Wel, de focus leggen op wat goed is in plaats van met een vergrootglas te kijken naar de aanwezige eigenschappen die je wil vermijden, helpt je al de goede richting uit. In de positieve psychologie wordt er een makkelijke oefening gebruikt die ik vaak als therapeut ook zelf aan individuen of koppels meegeef.
Je schrijft iedere avond voor het slapen gaan drie dingen op die positief waren voor jou. Dat kunnen heel eenvoudige dingen zijn zoals een leuk liedje op de radio, fileloos naar het werk, een trein die op tijd kwam, het zonnetje dat even scheen, een compliment dat je hebt gekregen, de broodjesverkoper die lief lachte, een aangenaam telefoontje,….
uit onderzoek blijkt dat deze eenvoudige oefening ervoor zorgt dat mensen beter slapen, minder depressief zijn, andere mensen aardiger vinden, meer blijheid uitstralen,… en dat alleen maar door hun aandacht te richten op iets dat goed is.
En die oefening kan je ook doen over je partner: die was goedgezind die ochtend, had je een smsje gestuurd, hielp even met een takje zonder dat je het vroeg, knuffelde je spontaan,…
Verder is het een kwestie van jezelf op een realistische manier geluk gunnen. Dat wil zeggen dat je niet te kritisch kijkt naar toekomstige partners. Het is immers vooral de bedoeling dat je samen gelukkiger bent dan wanneer je alleen bent. Iemand die je gelukkiger maakt, dat lijkt me al een hele stap in de goede richting van tevredenheid!