Nee, hij wou helemaal geen lief meer vinden voor het einde van het jaar. Het zou ‘gedoe’ zijn. Want om je kersvers, nieuw lief al mee te nemen naar de familiefeesten waar ook de kinderen rondlopen, dat ging niet. En dan moest hij haar zo hard missen op al die festiviteiten. Dus nee, zijn voornemen was meer dan duidelijk: nu niets en tegen januari ging hij er eens werk van maken.
En net dan gebeurde het dat hij op een goede avond ergens te land op café belandde en daar zat er aan de toog met een boek en een glas wijn. De glimlach was ontwapenend, de ogen blauw, de stem warm en de temperatuur in het café snikheet (al kwam dat eerder door een optredend Rock a Billy groepje).
Met die typische verliefde fonkelogen keek hij me aan toen hij in mijn gesprekskamer binnen kwam. Dat kleine gelukzalige lachje op zijn lippen. Verliefd, dat zag je in een oogopslag. “Het is van dat”, zei hij, “ik heb het zwaar te pakken”. Weer een lachje.
En ja, verliefdheid is een mooie start. Het is de vonk die nodig is om het vuur aan te steken, maar door een vonk alleen hou je geen vuur brandend. Met gevoelens alleen kom je er niet.
Uiteraard was hij erg blij. “Het verandert plots alles. Er is opeens weer een perspectief. Het lijkt wel of mijn leven plots ruimer is geworden.”, zei hij, met lachende oogjes.Hij had het nog heel concreet over plannen die helemaal anders werden ingevuld, uitnodigingen voor feestjes die plots weer leuk leken. De nieuwjaarsrecepties waren opeens iets om naar uit te kijken en het onderwerp aan de telefoon was op eens Zij en niet een klaagpartij over zijn eenzaamheid.
Opeens in een relatie staan zorgt inderdaad dat ook je dagdagelijks ideeën plots een anderen vulling kunnen krijgen. Het verruimt voor velen. Er zijn opeens weer mogelijkheden en vooral veel goesting om naar buiten te komen. Iets waar singles in dezer donkere dagen anders minder zin in hebben. Want met twee een kerstmarkt afschuimen is toch wel net iets leuker dan alleen, met twee naar toneel maakt het praatje achteraf en de rit er naartoe net iets aangenamer. En tegelijk boezemde het hem ook angst in. Wat als de verliefdheid voorbij is? Was dan dit geweldige gevoel van verruiming weg? Daar zat hij toch even mee…
Er komt inderdaad een moment waarop je voorbij die grote verliefdheid komt. Soms duurt die maar enkele maanden, soms meer dan een jaar. Maar ooit stopt die en gaat de roze bril af. Dan zie je de ander zoals die echt is. De ander is soms anders dan jij, er is een verschil. De geweldige eenheid, de symbiose die je vormt in de verliefde fase wordt eventjes minder evident. Plots moet je opnieuw op zoek gaan naar wat jullie bindt. Een een verbinding aangaan met iemand anders, dat vraagt soms inspanningen. De vraag moet dan niet zijn ‘of ik wel bij haar pas en zij bij mij’. De vraag moet een wij-vraag zijn: willen wij samen bij elkaar passen? De mensen die hier ja op durven zeggen, die merken dat ze met de tijd meer en meer naar elkaar toegroeien.
En zo een verbintenis aangaan verloopt helemaal niet altijd zo vlekkeloos en zo harmonieus. Koppels die beweren nooit ruzie te maken, geloof ik niet. In een goede relatie moeten ruzies net bijgelegd worden, spanningen ontmijnd worden en zorgen stevige discussies er net voor dat je de ander in alle rauwe eerlijkheid nog beter leert kennen.
De verliefde man met de onverwachte ontmoeting smelt nog helemaal weg voor zijn nieuw lief. En dat is mooi om te zien. Maar in een echte relatie doe je net iets helemaal anders. Je maakt net een echte eenheid door de verschillen van de ander te accepteren. Koppels die zich vasthouden aan hun eigen gelijk halen het vaak niet. Samen op zoek gaan naar een gemeenschappelijke visie zorgt dat je langzaamaan je relatie tot iets maakt waar jullie twee deel van zijn. Het vraagt soms dat je je eigen mening opzij schuift, niet om mening van de andere klakkeloos te aanvaarden, wel om samen te kijken of je een nieuwe weg kan creëren.
De verliefde man had alleszins een punt toen hij zei dat het hebben van een relatie zorgt voor een verruiming. Wanneer je kan zien dat de verschillen van de ander niet persé tegen jou gekeerd zijn. Het anderszijn van de ander zet je zelf aan de slag om na te denken over je eigen mening en je eigen gewoontes. Sommige singles kunnen te grote verandering niet aan, dat is te ver van hun comfortzone, maar diegene die het wel aankunnen, zullen zien dat een relatie hen inderdaad veranderd. Het zorgt dat hun visie verruimd, dat ze andere smaken leren kennen, andere gewoontes, andere muziekkeuze, andere gedachtegangen…
Kortom, deze verliefde man gaat met een geweldig verruimend wij-gevoel 2016 in en ik wens jullie allemaal hetzelfde toe