Ze stoof bijna mijn wachtzaal uit en de gesprekskamer in. Een vurige dame, dat kon je wel zien. Einde veertig, wel bespraakt, goed gekleed, bril in de haren, beetje schmink, mooi sieraad, pittig kapsel. Ik kreeg haast niet de tijd om uit te leggen hoe therapie in elkaar zit en wat de afspraken waren. Ze wou vooruit. Ze wou het weten, ze wou het nu écht eens weten. Geen langdurige therapie, nee, niet voor haar. Want met haar was er toch niets mis? Ze wou advies, concrete tips, handvaten, regels en vaste waarden.
“Voor wat?”, vroeg ik. En voor het eerst haalde ze even diep adem. Haar verhaal is herkenbaar voor vele singles: ze was door een scheiding gegaan en ookal had ze die niet zelf gekozen, ze zag retrospectief wel dat de relatie al langer doodgebloed was. Ongeloof was er eerst, veel verdriet, een hoop kwaadheid op haar ex én op zichzelf. Na een hele rouwperiode die ze goed doorstaan had met de hulp van wat vrienden en familie, had ze opnieuw een evenwicht gevonden met de kinderen. En nu mocht de nieuwe man komen, en dan wel NU! Want ze was er klaar voor.
“Vanwaar dan dit bezoekje?”, was ongeveer mijn tweede vraag. Ze ademde opnieuw eens diep. Ze wou niet van het zelfde laken een broek. Deze keer moest het wel goed zijn, mocht ze niet in hetzelfde schuitje belanden, dus wou ze heel concreet weten hoe ze het moest aanpakken. Ze wou hét weten. Het Grote Geheim voor een goede relatie.
Nu, er is geen geheim, zelfs geen Groot. Er is geen Groot Boek waarin staat hoe het letter voor letter moet, ookal zijn er al duizenden en duizenden boeken over geschreven. Er is geen geheime formule, ookal zijn er al duizenden en duizenden theorieën bedacht. Elke relatie is zo uniek en specifiek, dat je geen eenduidig antwoord kan geven. Dat was mijn antwoord.
Een derde keer werd er diep ademgehaald, deze keer door mij. “Maar er zijn wel enkele universele regels, enkele richtlijnen die je op haast elke relatie kan toepassen. Laat ons daar eens mee beginnen, beginnen met ervoor te kiezen dat we van het laken wel een broek gaan maken.”
Wel vaker zijn singles op zoek naar een Wetboek der relaties. Nee, die bestaat dus niet. Maar zoals ooit op de beruchte Bond zonder Naam postertjes ooit stond: ‘ Je moet eerst van jezelf houden voor dat je van iemand anders kan houden’. Wat het voornamelijk inhoudt is dat je jezelf en al je vervelende kantjes moet aanvaarden. Alleen zo kan je je vrij genoeg voelen om helemaal jezelf te zijn in een relatie en niet te moeten leven met de angst dat je nieuwe partner je gaat ‘afkeuren’ voor de kleine rare kantjes die je hebt. Daarenboven is het verstandig om van jezelf te weten dat je niet perfect bent. Je nieuwe partner zal dat ook niet zijn, dus daar hoef je al niet meer naar op zoek. Want hoe geweldig je nieuwe partner ook mag zijn, vroeg of laat komt er toch een onenigheid. En dan kan je beter je eigen aandeel zien in plaats van de ander onmiddellijk de schuld te geven.
Een tweede universele regel is een heel evidente. Een fout die vele mensen in een relatie maken is dat ze elkaar en de relatie als evident gaan beschouwen. Stilaan begint de sleur het over te nemen en leef je naast elkaar in plaats van met elkaar. Maak dus tijd voor je relatie. Avondje zonder tv, gsm of computer… en alleen oog hebben voor elkaar. Dat kan deugd doen!
En dan iets waar meerdere singles mee te maken krijgen: de gekende rugzak. De lading aan frustraties, angsten, falingen, kwaadheid die je hebt overgehouden aan vorige relaties. Nee, een grote verliefdheid zal die niet allemaal plots doen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Misschien vergeet je in de eerste maanden van verliefdheid wel even wat dingen, maar vaak duiken rugzakitems wel weer eens je verder in je relatie zit en dan ga je die uitwerken op de persoon die er eigenlijk niets mee te maken heeft. Pak het aan, ga desnoods hulp zoeken bij een therapeut als het zelf niet lukt en zorg dat alles opgekuist is vooraleer je terug naar iemand nieuw op zoek gaat.
Een andere universele regel is de volgende: ‘What you see is what you get’. Denken dat jij je partner nog wel kan veranderen, is iets wat haast onmogelijk is, eens de dertig voorbij. Je kan niet iemand zijn karakter veranderen, onmogelijk. En iemand verandert alleen maar als hij of zij daar zelf voor kiest en vaak gebeurt dat in extreme situaties of in een persoonlijke crisis. Wel kan je vragen aan je partner om zijn of haar gedrag te veranderen. Vragen dat je partner bij het thuiskomen aan jou vraagt hoe je dag geweest is, is iets helemaal anders dan te verwachten dat hij of zij empathischer moet worden.
En als allerlaatste regel: kan je je een voorstelling maken van hoe het met die nieuwe partner zou zijn binnen vijf jaar. Hebben jullie een beeld waar je naartoe kan werken? Gaan jullie samenwonen, blijven jullie in een lat-relatie leven? Moet iemand van jullie een job dichter bij huis zoeken? Je snapt het al: hoe minder drastische aanpassingen aan het leven zoals je het nu leidt, des te meer kans op slagen!
Geen Groot geheim boek dus, maar simpele dingen waar we niet altijd bij stilstaan en die we soms vergeten wanneer we ons in een nieuwe relatie storten.