Ze begreep er niets van. Haar eerste afspraakje met hem was buitengewoon positief geweest. Een vriendin had een blind date voor haar geregeld. Want na maanden had ze eindelijk beslist om eens wat actie te ondernemen in haar liefdesleven. De wintermaanden waren voorbij, het terrasjesweer begon, iedereen op vakantie en zij was niet van plan om nog eens een zomer alleen door te brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Ze startte de tamtam en liet aan ieder die het wilde horen weten dat ze op zoek was en dat ze openstond voor elke blinddate. En zo geschiedde het dat ze op een zomerse vrijdagmiddag op een terras zat te wachten op haar blinddate.
De man die ze ontmoette was niet alleen mooi en verstandig, hij bezat over een goede portie humor, kon wel wat vertellen, had een goede job , een zoontje van dezelfde leeftijd als haar kinderen, woonde niet te ver van haar af…. Kortom, een perfecte match. En nog straffer: op het einde van die eerste date kuste hij haar. Zomaar, uit het niets. De kus was voor haar compleet onverwacht geweest en dus ook wat stuntelig uitgedraaid. Maar hij was er en het voelde goed. Een smsje volgde nog als bedankje voor de leuke date en twee dagen erna zouden ze elkaar al terug zien voor een fijne wandeling. Vriendinnen werden opgebeld en aan iedereen die het maar horen kon, vertelde ze dat ze gekust was. Het was de juiste voorbode, net omdat ze helemaal geen aanleiding had gegeven om gekust te worden.
Ja, zo een eerste kus is niet niets. Het kan veel relaties een extra start geven of net helemaal de kiem in smoren. Als we weten dat een kwart van ons tastvermogen geconcentreerd ligt rond onze mond, is het niet onlogisch dat een kus zo veel betekenis heeft. Een kus zorgt er voor dat heel wat angsten en onzekerheden, over de ander en over onszelf, verdwijnen. Door te kussen krijgen we een soort van vertrouwen in de ander. Denk maar aan de eerste keer dat je opnieuw met je partner kust na een fikse ruzie. Dan voel je aan zijn of haar manier van kussen of de ruzie echt voorbij is of niet. En na een goeie zoenpartij voel je je opeens weer veel dichterbij staan.
Ja, zo een eerste zoen is niet niets. En is al vaker wetenschappelijk onderzocht. Zo blijkt uit een Amerikaans onderzoek dat maar liefst 60% een partner afwijst na een eerste date als de zoen niet goed voelde. Hoe komt dat? Terwijl we kussen gaan onze ogen meestal dicht en onze neusgaten meer open. Zo zouden we onbewust ruiken of we met een genetisch juiste man of vrouw aan het kussen zijn. Verder zou een goede zoen ons stresshormoon cortisol naar beneden halen. En zou een kus een voorbode zijn voor de prestaties in bed. Tijdens zo een eerste kus maken onze hersenen dus als het ware een analyse van de genen, intenties en prestaties van de ander.
Ja, zo een eerste zoen is niet niets. En een tweede en een derde en de vierduizend zevenhonderd tweeënzeventigste is ook niet niets. Vaak merk ik bij koppels die bij mij in therapie komen dat het kussen snel verloren gaat. Ze kussen nog wel tijdens het vrijen als een soort van voorspel, maar niet meer buiten die momenten. Wat ik zienlijk betreur, net omdat zoenen op zich, een heel geborgen gevoel kan geven. Vaak kom ik tot de constatatie dat koppels die niet graag zoenen, dat niet doen omdat er tussen hen geen echte lichamelijke/seksuele aantrekking is. De chemie tussen hen beiden ontbreekt. Ze hebben elkaar graag, kunnen goed met elkaar opschieten, werken goed samen, hun huishouden is een goed draaiend fabriekje, het sociaal net werk is leuk en zelf de seks is fijn. Maar seks is dan ook niet meer dan een fijne bevrediging op de juiste manier van elkaars noden en driften. Ik blijf ervaren dat het uitblijven van kussen, en al zeker wanneer het gebonden is met vrijen, een symptoom is van een relatieprobleem. De een vindt de ander niet meer aantrekkelijk, er is een andere partner, men is niet meer verliefd, … De afwezigheid van kussen duidt hoe dan ook op een onveilig gevoel van de een naar de ander en is een symptoom van ongebondenheid.
De vriendin begreep er dus niets van. Want na die eerste onverwachte kus volgde wel een nieuwe date, twee dagen erna. De tweede ontmoeting werd ingeleid door een kleine verwelkomingszoen en voor de rest werd ze tijdens de wandeling geen enkele keer aangeraakt. Geen kleine schouderaanraking, geen aai op haar gezicht, geen handen die andere handen zochten. Helemaal niets. Het gesprek verliep goed en leuk en er werd zelfs gelachen maar na drie uur wandelen had ze wel gevoeld dat er niets inzat. Een afscheidszoen hoefde voor haar dus niet. En het smsje na de wandeling bevestigde haar aanvoelen: hij wou gewoon vrienden zijn want voelde zich niet tot haar aangetrokken.
Niets mis mee, maar misschien moeten mensen toch wat oppassen wanneer ze iemand beginnen zoenen. Het zorgt voor een verbondenheid die meer doet verwachten. En wanneer dat eenduidig in de kiem wordt gesmoord, doet het toch heel even pijn.