Over stereotypen en wenslijsten

Wanneer de wereld in crisis is en het angstniveau stijgt, wanneer de warme familiefeesten voor de deur staan en de wintertemperaturen je binnenshuis houden, voelen singles zich vaak nog meer eenzaam dan ze al waren. De zomer heeft niet het gehoopte lief met zich meegebracht en nu iedereen zich weer terugtrekt in zijn kerngezin, zijn feestjes en barbecues in de buurt nog ver te zoeken.

De uitgelezen periode om achter de computer te kruipen en via het net op zoek te gaan naar iemand. En hoe eenzaam sommige singles zich ook voelen,  het mag ook niet zomaar eendert wie zijn. Singles in deze tijden zijn best erg kieskeurig geworden. Ik merk bij de singles van mijn leeftijdscategorie dat er best een grote wenslijst is. Afgelopen week ontmoette ik een collega die voor een televisieprogramma met heel wat singles aan de slag was geweest en ook hij kwam tot dezelfde conclusie.

Vooral de wenslijsten van de vrouwen waren erg tegensprekend. Vrouwen wilden een man van minstens een meter vijfenzeventig, manlief moet sportief zijn en veel willen reizen, graag op restaurant gaan, af en toe een concert meepikken, meehelpen in het huishouden, carrière maken, de kinderen mee helpen opvoeden, kunnen koken, humoristisch zijn, romantisch zijn, liefst niet te gierig, goed in bed, kunnen dansen, over een grote portie humor beschikken… We kwamen al snel tot de conclusie dat deze superman nog moest gemaakt worden en als hij al bestond dat de kans dan heel erg groot was dat hij al ingenomen was. Laat ons even realistisch zijn… de meeste van ons gaan werken en besteden de rest van hun tijd hoofdzakelijk aan de kinderen in de weken dat die er zijn. Activiteiten worden dan ook vaak rond hen georganiseerd. Verder neemt het huishouden een groot deel in beslag en de rest van de tijd steek je in het kwalitatief maken van je relatie.

Oppervlakkig, dat was het woord dat het best paste bij de wenslijst. We konden het haast niet geloven dat vrouwen niet vroegen naar waarden waar wij als therapeuten altijd weer merken dat ze essentieel zijn voor een gezonde langdurige relatie, een waarde zoals respect.

Respect lijkt me een van  onze hoogste waarde. Alleen door blijk te geven van respect neem je de ander serieus, ga je je partner met eerbied behandelen en laat je je partner in zijn of haar waarde (dan is er geen gevecht meer om wie gelijk heeft of wie niet) Om respectvol met iemand om te gaan moet je aan de ene kant erg betrokken zijn en aan de andere kant vanuit een authentieke en oprechte interesse net ook voldoende ruimte laten. Respect hebben heeft voor mij dan ook alles te maken met rekening houden met je eigen vrijheid en met de vrijheid van de andere.

Veiligheid en geborgenheid is voor mij een tweede grootte. Je moet wetend at je bij de ander terecht kan om te schuilen als je het even moeilijk hebt. En de ander moet zich veilig genoeg voelen om dat ook aan jou te vragen. Dat uit zich ook in zichzelf kwetsbaar durven opstellen. Je mag al eens compleet de mist in gaan, de andere zal je daden misschien wel niet goedkeuren, maar daarom moet jij niet jaren een boetekleed dragen. Met andere woorden… je partner aanvaarden met al zijn kwaliteiten en beperkingen en vervolgens verder samen te groeien.

En dan is er communicatie… zonder, is er niet eens een relatie mogelijk.In een goede relatie kunnen partners  goed met de ander praten en naar elkaar luisteren. Ze kunnen afspraken maken (en zich er aan houden), hebben respect voor de andere mening, ookal verschilt die van de hunne. Ze hebben geen verborgen agenda’s en zeggen, met respect, liefde en eerlijkheid, waar het op staat.

En los van het gemis aan waarden, merk je vaak ook de oppervlakkigheid in de foto’s die gebruikt worden. Op de een of de andere manier begrijpen sommige singles nog steeds niet dat hoe mooi je ook bent, de soort van foto die je post een compleet verkeerd beeld kan geven. Mannen scheren daar dan weer hoge toppen. Sta me toe nu toch even heel erg duidelijk te zijn. Mannen, als eerste beeld een foto gebruiken waarop je aan het telefoneren bent,… dat is alleen maar duidelijk maken hoe ontzettend ‘druk’ je het hebt. Niet bepaald een onderdeel van de wenslijst van de vrouwen. Een foto van jou met een zonnebril op? Weten jullie dan niet dat de ogen de spiegels van de ziel genoemd worden? Een foto met je bloot bovenlijf op…. het hangt er maar van af welk publiek je wil aantrekken… maar als je op zoek bent naar een vrouw die een ernstige relatie wil, ga je die zo niet vinden. Ook foto’s van jullie auto’s, al dan niet met jullie zelf achter het stuur, is niet waar een intelligente vrouw naar op zoek is. Tenzij het een oldtimer is en die behoort tot je hobby’s…En ja, er zijn ook nog steeds mannen die er in slagen om foto’s op de website te plaatsen met een andere vrouw in hun armen. I rest my case.

Singles mogen veeleisend zijn als ze dat willen, maar wees dan veeleisend over de waarden die er echt toe doen. En Singles mogen op een foto laten zien wie ze zijn, maar laat dan de dingen zien die je echt beroeren en begeesteren.

 

 

Posted in Andere | Leave a comment

Aan (ge-) slagen

Aangeslagen, na aanslagen in Parijs, 130 doden, 250 gewonden, waarvan 100 ernstig. Voorlopige balans, er komen nog elk uur slachtoffers bij. De aanslagen werden opgeëist door IS, derde persoon enkelvoud van zijn. Werkelijker kan niet. Vrijdag de dertiende, 13/11/15, een Europese variant voor nine/eleven. Hoe kunnen we samen verder?

Persoonlijk nog meer aangeslagen, na een verkeersongeval van een jong familielid, een meisje in de fleure van haar leven. Ze las nog het kladje van mijn eerste blog. Plots weggerukt, van veelbelovend naar zwaargewond, in één luttele seconde. Onzekere prognose, heen en weer gesmeten, tussen hoop en wanhoop. Hoe kunnen we samen verder?

Ik wil vooral slapen nu, en pas wakker worden als alle ellende achter de rug is, ‘wake me up when it’s all over…’ Liefst nog in een paradijs, waaruit alle miserie gebannen wordt. Liever een aards dan een hemels, voor dat laatste is later nog tijd genoeg. Een utopie, dat weet ik, maar dromen helpt soms een tijdje overleven. We moeten een manier vinden om samen verder te kunnen!

Sommige gebeurtenissen, historische voor de wereld, belangrijke voor je leven als persoon, maken vele andere surrealistisch banaal. En toch houdt die klok niet op met tikken. Moet je blijven ademen, in en uit. Moet je, als het even kan, ook nog doen wat van je verwacht wordt. Je verbaast je erover dat je dat ook kunt. De ondraaglijke lichtheid van het bestaan.

Ook in een relationeel leven ben je soms plots helemaal van de kaart. De grond verdwijnt onder je voeten. Je werd ‘afgemaakt’, ‘uitgemaakt’, ‘afgedankt’, je partner kiest niet langer voor je, waardoor je een tijdlang wordt uitgeteld: je kan en wil niet meer verder. Dit wil je nooit meer meemaken. Je trekt je terug in een veilig cocon, alleen met jezelf, maximale controle. In de omgang met jezelf ben je tegelijk onderwerp en lijdend voorwerp. Dat helpt.

Omgekeerd kan het ook: geleidelijk of plots is je liefde voor je partner over. Je voelt niets meer, je kan niet meer kiezen voor, je weet dat het over is, ook al wil je dat niet. Hier lijk je meer verantwoordelijke dan slachtoffer, maar zo voelt het niet altijd aan. Toch voel je je schuldig. Niemand begint een relatie om die te doen mislukken. Misschien zoek je beter geen schuldige. Met het aanduiden van een schuldige heb je immers nog geen oplossing. Je beseft dat je beiden een aandeel hebt in het verkeerd lopen van de dingen. Alleen de grootte van dat aandeel kan verschillen.

Of je nu diegene bent die de knoop doorhakte, of diegene die andermans beslissing moest ondergaan, in beide gevallen heb je tijd nodig. Tijd op tot jezelf te komen. Tijd om te verwerken. Tijd die vele mensen zich vergeten toe te staan. Verliefdheid is vaak een oorzaak: stel een relatie maar eens uit, als je aanvoelt dat je beiden verliefd bent.

Hebben dergelijke catastrofen zin? Op zichzelf niet, dat lijkt evident. Enkel de gevolgen soms wel een beetje. Aanslagen op onze democratie en onze vrijheid kunnen ons ervan overtuigen om diezelfde democratie en vrijheid met nog meer vuur te verdedigen. Je zou pas merken wat je mist als je een maand lang zonder moet. Stel je maar eens voor, een maand lang slaaf te zijn van een onaantastbaren meester, zoals dat het geval was voor 99 % van de mensen…nauwelijks 28 eeuwen geleden. Een peulensschil, in het licht van de eeuwigheid. Alles wat minder is dan de democratie en de vrijheid die we intussen gewoon zijn, is onaanvaardbaar.

Ongelukken van geliefde mensen zijn volstrekt zinloos, op zichzelf zichzelf beschouwd. Ze zetten ons wel stil bij het leven: even opnieuw naar een helikoptervisie. Ze kunnen ons overtuigen van waar het echt om draait in dit bestaan, het waardevolle dat we hebben. Ze kunnen ons helpen de juiste prioriteiten te stellen.

Breuken in relaties brengen veel miserie. Ze krenken mensen, maken ze met de grond gelijk. Je kan er wel dingen uit leren: welke mensen minder bij je passen, hoe je een nieuwe relatie beter niet kan aanpakken. De enige zin van catastrofen, ongelukken en relatiebreuken: ze helpen het waardevolle naar waarde te schatten en te koesteren. Zo kunnen we samen verder…

Posted in Andere | Leave a comment