Is het de druk van het werk of gewoon het leven? De druk van de duur van het abonnement? De druk van het komende communiefeest waar je weer alleen naartoe moet? Ik merk als singlecoach dat sommige singles tijdens hun daten plots afhaken. ‘Ik heb er even geen zin meer in’, wordt dan gezegd.
Dating mag inderdaad geen uitputtingsslag zijn. Daten mag je niet het gevoel geven alsof je in een sollicitatieronde zit en je tekens jezelf helemaal moet opladen om het beste van je zelf te geven.
Het is logisch dat je op bepaalde momenten in je leven meer aandacht schenkt een bepaalde items. De lente komt eraan, dus gaan we weer even aan het diƫten, je stort je voor maanden iets meer op sporten dan anders, een andere periode ben je net iets intenser bezig met je huis en de inrichting ervan. Dan is het weer de familie die wat meer aandacht vergt of je vrienden die net iets intenser appel op je doen.
Wanneer een single mij zegt dat hij/zij even geen zin meer heeft in daten, dan is dat een teken dat ze iets te intens ermee bezig zijn geweest. Positief aan de ene kant, want ze menen het tenminste en willen de inspanning leveren om iemand te zoeken die bij hen past. Maar aan de andere kant hoort liefde gewoon een onderdeel van je leven te zijn. Het moet iets zijn wat elke dag aanwezig is, wat een constante is, wat er gewoon is. Zo denk ik ook over daten. Fijn als je in het begin je er in vastbijt en je best doet, maar dan bestaat de kans dat je uitgeblust raakt.
‘Maar mijn abonnement is maar zes maanden geldig!’ Ja, dat kan best, maar dan verleng je het toch? Je kan beter elke dag een kwartier of half uur uittrekken om je mails te beantwoorden en/of te daten, dan je weken aan een stuk elke avond op te sluiten en uren aan een stuk te chatten. Zeker wanneer je te lang single bent, gaat zich dat wreken en krijg je er -letterelijk- genoeg van.
Doseren dus, dat daten!