Zonder communicatie geen relatie

Zonder communicatie geen relatie, het lijkt wel een spreuk van de Bond Zonder Naam. Wie weet, is het er ook ooit een geweest.

Maar toch, het klopt wel. Welke relatie je ook aangaat, een vriendschapsrelatie, een liefdes relatie een rivalenrelatie, een kennissenrelatie, een klant-verkoper relatie,… communicatie moet er zijn. Aangezien het logisch is dat je moet communiceren o mee relatie te hebben, voeg ik mij af of je net door te communiceren je relatie ook helemaal maakt. In goede relaties wordt op verschillende manieren gecommuniceerd, daar zijn we het over eens: gewoon gepraat, gelachen, non-verbaal lezen de partners elkaar goed, seksueel werkt het goed en ze kunnen samen van stilte genieten doordat ze die alle twee op dezelfde manier interpreteren.  Maar zou het ook kunnen dat we net een relatie beter maken of beter laten lijken door extra te gaan communiceren. Of beter, op ee nadere manier over de relatie blijven communiceren? Kan je met andere woorden een relatie beter en specialer laten aanvoelen dan ze eigenlijk is gewoon door er op die manier over te communiceren met elkaar? Net zoals je ook het omgekeerde kan doen en steeds communiceren over hoe slecht jullie relatie is, terwijl er eigenlijk niets aan de hand is.

Het antwoord is eigenlijk ja. En laat ons het positieve voorbeeld even uitdiepen. Het is al langer bewezen dat verliefde stellen heel veel communiceren met elkaar en in hun verliefdheid communiceren ze haast uitsluitend over elkaar. Ze blijven elkaar zeggen hoe geweldig de andere is, hoe mooi de ander is, dat ze zich nog nooit zo gelukkig hebben gevoeld, dat ze zich nog nooit zo ‘thuis’ hebben gevoeld als bij de ander, dat ze zich nog nooit zo velig hebben gevoeld, dat ze een speciale band hebben die ze nog nooit met iemand anders hebben gehad, dat de ander uniek en bijzonder is, dat…

Die woorden zijn op dat moment ook heel oprechte woorden en emoties. Verliefde mensen voelen het ook echt aan omdat ze op dat moment weinig in de realiteit leven, maar zich eerder laten voeden door hun emoties. En die emoties zijn een onwaarschijnlijke rollercoaster door de hormonale veranderingen die een verliefdheid met zich meebrengt. Verliefden zouden niet liever willen dan eeuwig versmelten en blijven voortdrijven op hun roze wolk.

Toch stopt verliefdheid. Ons lichaam kan de chemische reacties van verliefdheid niet eeuwig aan. In The Journal of Comparative Neurology werd een heel artikel gewijd aan verliefdheid.  Zo merkten de onderzoekers dat verliefdheid zorgt voor een stijging van dopamine, een stof waardoor je plezier of pijn voelt. En je wordt er euforisch van, kan heel de wereld aan en blijft vechten voor de aandacht, berichtjes, smsjes, lieve woordjes van je geliefde want je wil telkens weer hetzelfde gelukzalige gevoel ervaren. Verliefdheid zorgt er ook voor dat je hypothalamus, een deel in je hersenen, een grotere hoeveelheid fenylamine en noradrenaline gaat aanmaken. Deze stoffen zijn neurotransmitters en stimuleren je autonoom zenuwstelsel om je hart sneller te laten kloppen.

De noradrenaline in combinatie met dopamine zorgt er dan weer voor dat je vlinders in je buik hebt en werken als amfetamines. Je hebt minder slaap nodig, minder honger en zorgen dat je bloedcirculatie harder gaat (vandaar dat je huid zo mooi is als je verliefd bent).

Zo heel je leven verder leven is haast onmogelijk. Er komt een moment dat de verliefdheid en de grote versmelting even moet zakken. Dan begint de verkenningsfase waar we op zoek gaan naar de verschillen tussen jezelf en de ander. Een heel erg belangrijke fase om in evenwicht verder te gaan met de relatie, maar ook een fase met heel wat problemen, want de magie is even weg.

Toch is deze tijd nodig om ruimte te creëren voor de eigen persoonlijkheid, om opnieuw aandacht te schenken aan de eigen interesses en hobby’s,  vrienden, familie en werk. Ook dit is maar een fase. Want erna begint de opbouw van een gezamenlijk leven met gezamenlijke projecten.

Maar dus… wat als geliefden blijven zeggen tegen elkaar dat ze speciaal zijn, dat ze een andere relatie hebben dan alle anderen, dat wat zij voelen heel anders is dan de rest van de wereld? Geloven geliefden dat dan?

Ja, is het antwoord. Tot wanneer een van hen ermee stopt en opnieuw zijn eigen stukje ikke wil, los van de andere.

Denk nu niet dat ik het ongezond vind om lieve woorden tegen elkaar te zeggen, dat is het helemaal niet. Het blijkt zelfs uit onderzoek dat goede koppels elkaar elke dag minimum 5 complimentjes geven en minstens een keer per maand praten over wij/de relatie/ons en hoe goed en fantastisch ze het wel doen.

Een lightversie van de verliefdheidsfase dus! Alleszins eentje die ons lichaam aankan en waar het koppel én de twee individuen alleen maar beter van worden.

 

 

This entry was posted in Andere. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *