Ik raak maar niet over mijn ex heen

Mijn vorige relatie is een half jaar geleden geëindigd. Zij heeft het gedaan gemaakt en ook al kan ik wel begrijpen waarom, toch kan ik het niet loslaten. Het blijft me bezighouden, dag en nacht. Ze zeggen dat ik er tijd over moet laten, maar het duurt me nu toch al te lang. (Jan, 43 jaar)

Tijd heelt wonden, dat klopt. Al werkt dat wachten voor de ene persoon beter dan voor de andere en gaat het bij de ene sneller dan bij de andere. Ik krijg in mijn praktijk wel vaker mensen over de vloer die ergens in hun rouwproces blijven hangen. Een aantal wil over die ex niets meer horen en probeert alles wat er mee te maken heeft te vermijden. Ze sluiten zich af, om niet met gemeenschappelijke vrienden in aanraking te komen of weigeren naar plaatsen te gaan waar ze al bij die ex geweest zijn. Anderen stoppen er niet over, zodat hun vriendenkring na een aantal maanden afhaakt. In beide gevallen is die verwerking van de relatie een erg eenzaam proces.

De meeste cliënten geef ik een schrijfopdracht. Niet zomaar alles opschrijven wat er in je opkomt, maar zeer gericht dingen op papier zetten. Het eerste wat in therapie gebeurt, is samen met hen een schrijfmoment afspreken. Dat schrijven doe je best niet meer dan drie dagen per week op een vast moment. Zo een schrijfmoment beperk je best tot een half uur of drie kwartier. Alles wat er daarna wordt geschreven, is vaak een herhaling van het vorige, maar in andere woorden geformuleerd. Ook schrijf je best op een avond dat er nog iets leuks gepland staat. Zo verhinder je dat je met je schrijfsel naar bed gaat -letterlijk en figuurlijk- en je nog even je gedachten op iets of iemand anders kan zetten. Kijk dus naar een leuke film, ga iets drinken met vrienden, sport nog wat,…

De inhoud van je schrijven is gericht aan je ex. Verval niet in het opsommen van feiten en details, maar schrijf vooral hoe jij je daarbij gevoeld hebt. Wat, met andere woorden, de emotionele wonden zijn die je ex-partner heeft toegebracht.

De eerste versies van die brieven mogen best grof zijn. Laat er alles maar even uit, smijt het op papier. Voor velen is met de hand schrijven ook helender dan op een pc. Je kan met meer emotie schrijven: drukletters, kribbelen, vijf keer onderstrepen,…

Je zal merken dat, na een aantal brieven, je grootste emotie van je af geschreven is. Dan wordt het tijd om een ‘beleefde brief’ te schrijven aan je ex. Waarin je hem, mét emotie en voldoende genuanceerd, jouw versie geeft van de pijn waarmee je zit.

Vervolgens een brief voor jezelf: nu er minder tijd in je hoofd gaat naar je ex, waar ga je die weer mee opvullen? Hoe zie je, met ander woorden je toekomst ? Nieuwe vrienden, een doorstart bij oude vrienden, een nieuwe hobby, een nieuw stamcafe?

Moet je de brieven opsturen? Nee, dat hoeft niet, maar het mag.

Je moet goed weten dat heel dit proces best twee maanden in beslag kan nemen en niet altijd even leuk gaat zijn. Het is niet fijn om een keer of drie per week alle pijn die je voelt bewust mee te maken. Toch blijkt uit onderzoek dat het werkt. Veel schrijfmoed.

This entry was posted in advies, einde relatie, ex, rouwproces, troost, verdriet and tagged , , , . Bookmark the permalink.

One Response to Ik raak maar niet over mijn ex heen

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *