Vaker hoor ik het. Mensen die gescheiden zijn en opeens terug hun oude lieven beginnen contacteren. Ze zoeken ze op via Facebook, sturen out off the blue een smsje of bellen opeens om ze uit te nodigen voor een of ander event. En wanneer je als oud lief een van hen dan toch ontmoet, al is het maar omdat je nieuwsgierig bent, dan zie je hun zoekende ogen. Het zoeken naar wat ooit was. Je hoort hoe ze jullie oude relatie weer oprakelen, er de mooie dingen uit vertellen. Je krijgt te horen hoe goed jullie het samen hadden, de leuke knipoogzinnetjes worden weer bovengehaald. En ja, het klinkt allemaal vertrouwd en de verhalen bovenhalen brengen je in een nostalgische bui. En let wel, er zijn oude liefdes die weer opflakkeren. Sommigen pikken gewoon de draad weer op, gebruiken terug dezelfde mopjes alsof er in al die jaren niets veranderd is. Maar dat is er dus wel. Heel vaak zijn de problemen die jullie oorspronkelijk uiteen gedreven hebben er nog steeds. Zij is nog steeds een pietje precies in het huishouden, hij is nog steeds gedreven in zijn hobby. Zij heeft nog steeds te weinig zin in seks, hij besteedt nog steeds te veel tijd achter de pc.
En niet alleen zijn die problemen er nog, ondertussen ligt er ook nog een hele rugzak van scheidingsmateriaal klaar. De onzekerheid die het met zich heeft meegebracht om plots te moeten horen dat de ander niet meer van je houdt en alleen verder wil. Je leven staat opeens op zijn kop. Niets is nog zeker. Maar ook een aangetast zelfbeeld, want… wat ben je nog waard? Een breuk in vertrouwen, een muur rond je emoties, een schuldgevoel als je zelf de veroorzaker bent geweest van de scheiding.
En toch grijpen we vaak terug naar het oude. Net omdat het oud is. Er is al ooit een band geweest. Jullie hebben al ooit een connectie gehad. Jullie hebben al samen een verhaal gehad en ookal is het niet goed afgelopen, het was er wel een. Jullie kennen elkaar al en moet niet meer helemaal opnieuw beginnen. Je kent de ander zijn karakter, de mooie en de minder mooie kantjes. Jullie weten van elkaars hebbedingetjes, van de kleine rare trekjes. Je weet hoe je de ander kan plezieren en waar jullie ooit samen pret aan beleefden. Je kent het lievelingseten, de geliefde tussendoortjes en de drank om te schenken. Jullie hebben jullie kleine interne mopjes al, iets waar koppels zo vaak op kunnen terugvallen en die net de band tussen hen bestendigd. Jullie hebben gemeenschappelijke vrienden en je familie kent hem of haar nog van vroeger. Jullie hebben elkaar al naakt gezien, al ooit gevreeën en al ooit hartstochtelijk gezoend. Je kent de kleine intieme gebaren.
We grijpen terug naar het oude omdat je niet van nul moet beginnen. Omdat er al iets is. Ookal lijkt het dat het net fijn is om eens vanaf nul te beginnen, veel mensen staan daar niet op te wachten. Want het vraagt energie, veel energie. Niet alleen moet je over je eigen angsten, onzekerheden, wantrouwen, laag zelfbeeld,… stappen. Ook moet je je opnieuw open stellen voor iemand anders. Iemand die je misschien wel opnieuw kwets. Iemand die je misschien wel opnieuw ontgoocheld of ervoor zorgt dat het beetje zelfwaarde dat je ondertussen had opgebouwd, weer verloren gaat.
We grijpen naar het oude omdat het lijkt dat het oude minder energie vraagt. Ook bij vriendschappen lijkt dat zo. Nieuwe vriendschappen vragen tijd om te bestendigen. Je hebt een eerste leuk gesprek, dan nog een en nog een en nog een. Dan misschien toch eens samen iets doen (vaak samen iets gaan drinken). De contacten worden langer, de gesprekken persoonlijker. Maar is het dan al een vriend? Eigenlijk niet… Ook dat vraagt tijd. Het is pas na een tijd en ettelijke ontmoetingen die oprecht goed verlopen dat je van een vriendschap kan spreken. Wanneer je je eerste oneliners hebt die je deelt, de eerste tranen zijn gevloeid (al dan niet door het lachen) en de eerste irritaie is uitgesproken en bezegeld. En omdat het vaak te lang duurt of te veel energie lijkt te vragen, blijven mensen vastzitten in vriendschappen die ze eigenlijk niet helemaal ok vinden.
Wij grijpen naar het oude en vergeten dat het opkuisen van het verleden ook energie vraagt. Veel meer energie vraagt eigenijk, want al snel komen de oude demonen bovendrijven en een beeld van iemand veranderen is niet makkelijk.
Dus doe het niet. Grijp niet uit gemakzucht terug naar het oude. Ja, een nieuwe relatie vraagt energie. Een nieuw contact uitbouwen is niet makkelijk en vraagt wat moed en durf. Maar je verliest geen energie aan het opkuisen van iets van vroeger, je steekt energie in het creëren van iets nieuw. Iets wat opnieuw uniek is. Iets waar je de komende tijd plezier aan kan hebben om het te ontdekken. Iets wat je energie geeft.