Ik hou er niet van om mijn problemen op tafel te smijten. Ik doe dat niet, omdat ik vind dat mensen niet kunnen luisteren of alleen maar met een hoop oplossingen komen die ik niet wil horen. En meestal blijven ze erna tot in den treuren vragen aan mij ‘hoe het nu is’. Hierdoor ben ik al enkele keren een vriendschap verloren. Is het echt nodig om al je problemen en gevoelens op tafel te leggen? Wat doe ik verkeerd?
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Toch vraag ik mij nog even af of een vriendschap/contact wel stopt vanwege het gegeven dat je niet bereid bent het ‘achterste van je tong te laten zien’. Zou daar niet nog een andere reden voor aan te halen zijn?
Doe alleen waar je achterstaat
Mocht je ervan overtuigd zijn dat het toch jouw terughoudendheid is die een einde aan de vriendschappen maakt, dan wil ik je graag op het hart drukken dat je zeker ‘niets verkeerd doet’. Want als jij er geen goed gevoel bij hebt je gevoelens en problemen op tafel te gooien, dan moet je dat zeker niet doen. Het is heel verstandig alleen die dingen te doen waar jij achterstaat. Wel kan het zo zijn dat mensen die dicht bij jou staan en die van je houden, je graag willen begrijpen en willen helpen. Een zekere geslotenheid van jouw kant kan dan voor hen heel moeilijk zijn.
Wie wil je leren kennen?
Het lijkt me dus wel belangrijk om na te gaan om welke personen het in je omgeving gaat en wat hen werkelijk drijft om jouw gevoelens en problemen te willen weten/kennen. Verder is het belangrijk je te omringen met die mensen die jouw wensen respecteren, die bereid zijn empathisch te luisteren en die niet direct oplossingsgericht reageren, hoe goed bedoeld ook. Al ligt het ook aan jou om aan hen duidelijk te maken wat je precies van hen verwacht wanneer je dan eens wel je hart op tafel gooit.
(Bron: psychologiemagazine)