Het nieuwe jaar is van start. Knallend vuurwerk, feestgedruis, dansende voeten, massa’s eten en liters champagne voor sommigen, anderen beleefden dan weer cocoonende dagen in familiekring en genoten van de intimiteit. Maar voor sommige onder ons was het hel. Ze beleefden nieuwjaar alleen in hun zetel met hun dekentje of ze lagen al lang in bed.
Mag ik deze blog net iets te persoonlijk maken? Niet om vanuit mijn eigenste leven te vertellen (all is fine, all is well), maar wel om mijn oprechte verbazing die ik soms heb met cliënten weer te geven. Als Singlecoach kom ik inderdaad veel in contact met vrijgezellen van alle soort. Er zijn heel gelukkige singles bij, thé Happy Single. Die houden er van om alleen te zijn, ze genieten van de vrijheid die ze hebben, hebben een ontzettend ruim netwerk aan vrienden en kennissen en er is elk weekend wel iets te doen. Of hun job eist zoveel van hen dat ze zich zelfs niet zouden kunnen indenken hoe daar nog een relatie aan toe te voegen. Ze hebben zich gesetteld in hun alleen zijn en toch… heel af en toe hebben zij ook dat kleine pijntje. Zoals bij de overgang naar het nieuwe jaar. Om twaalf uur kussen alle geliefden elkaar en wensen zichzelf en de ander het allermooiste toe. Dat is het moment dat ze voor enkele seconden of minuten beseffen dat alleen zijn ook maar alleen is. En er zijn uiteraard de singles die helemaal geen single meer willen zijn, die naarstig op zoek zijn naar een nieuwe partner. En van die groep heb je een breed gamma: die stevig in hun schoenen staan en al alle rotzooi uit hun verleden hebben opgeruimd. Maar ook diegene die ernstig beschadigd uit een relatie komen en al wonden likkend op zoek zijn naar iemand die hen steunt. Diegene van vanuit praktische overwegingen op zoek gaan naar een relatie en diegene die net te veel schrik hebben om er aan te beginnen maar het ‘oh zo graag’ voor zichzelf wensen,….
Welke single het ook is,… het gras is altijd groener aan de andere kant op een gegeven moment. Op een gegeven moment wil elke single wel weer even niet meer single zijn en zich nestelen in de liefde en in een relatie.
Het meest mooie aan werken met vrijgezellen en tegelijk werken met koppels is het ontzettende contrast. En vandaar ook mijn oprechte verbazing soms…. Singles willen niet liever dan dat er iemand hen eens in de dag belt om te vragen hoe het met hen is. Ze zouden het zalig vinden dat iemand hen belt om eigenlijk niets te vertellen, iemand die gewoon even belt om hun stem te horen. Dat iemand hen belt om te zeggen dat ze te laat gaan zij maar er toch aankomen. Of gewoon iemand zelf kunnen bellen om gewoon je dag of iets dat gebeurd is op het werk even te ventileren….De koppels die ik zie in mijn praktijk, daar is het vaak net het omgekeerde… Ze ervaren te veel bellen overdag net als storend. Ze vinden dat ze wanneer ze op hun werk zijn, ze net niet moeten gestoord worden door berichten of telefoontjes van het thuisfront. Ze vinden de vraag ‘hoe is het vandaag geweest?’, net te algemeen. En ze verfoeien het wanneer hun partner opnieuw nog eens te laat thuis komt, ookal had hij of zij gebeld.
Singles willen niet liever dan iemand naast hen in de zetel als ze s’ avond rustig naar hun favoriete programma kijken. Koppels maken net ruzie – believe it or not- over welk programma er mag gezien worden. Ze irriteren zich over de plaats die de ander in de zetel inneemt, hoeveel plaats die inneemt, welk dekentje de ander gebruikt en dat de ander te luid smakt als er een pakje chips wordt open gedaan.
En terwijl koppels soms ruzie maken over wie er het eten gaat maken, wie de boodschappen weer heeft moeten doen en dat de inspiratie tussen de kookpotten ook altijd van dezelfde moet komen… zou een single niet liever willen dan weer eens te mogen koken voor twee. Het zou net leuk zijn om een maaltijd klaar te maken, de tafel te dekken en te wachten tot je geliefde de deur binnen stapt met de woorden ‘wat ruikt het hier lekker’ .
Dus lieve single, als het gras aan de anders kant lonkt en jullie willen het in 2016 wagen en opnieuw aan een relatie beginnen… onthou dan even hoe alleen je je nu voelt, hoeveel je verlangt naar dat warme lijf naast jou in de zetel, dat extra bord aan tafel, die veel hogere telefoonrekening. Schrijf een brief aan jezelf en steek die goed weg. En dan… wanneer de eerste grote verliefdheid voorbij is en de irritaties beginnen, wanneer je merkt dat je je begint te storen aan je nieuwe partner, lees die brief dan nog eens opnieuw. Haal eens diep adem, praat met je partner, zoek naar oplossingen en steek je energie in je relatie in plaats van opnieuw alleen in de zetel te zitten.
Voor jullie allen: dat 2016 een bijzonder (gras)groen jaar mag zijn!