Hier bij ons beginnen de meeste relaties met een verliefdheid. Je ontmoet iemand en voelt een vonk, vlinders in je buik, je denkt de hele tijd aan de ander, wil bij je partner zijn, wordt zenuwachtig als hij/zij belt,…. Het eerste half jaar – met een beetje geluk rek je het tot een jaar – loop je op wolkjes. Maar helaas, verliefdheid gaat altijd over. En wat dan gedaan? Op zoek naar een nieuwe verliefdheid? Zulke mensen bestaan, springend van de ene high naar de andere. Mensen die verslaafd zijn aan verliefd zijn en die voor niets minder meer een relatie willen aangaan. Nogthans is het ondertussen al lang bewezen dat verliefdheid geen echte emotie is, het is eerder een door hormonen en andere chemische bestanddelen gedreven drift. het zorgt voor de verhoogde lust, de onbeperkte aandacht, het euforische gevoel,… maar even zeer voor de onstabiliteit, de onzekerheid, slapeloosheid en te kort aan eetlust. Verslaafd zijn aan verliefdheid is een, maar meestal eindigen die mensen erg alleen.
Toch merken we dat koppels er in slagen om die verliefdheidsfase om te zetten in echte liefde, met wederzijds respect voor elkaars onhebbelijkheden en tekorten. Het jammere is als mensen hun verliefdheidsfase helemaal vergeten. Verliefde koppels herken je vaak onmiddellijk op straat of op restaurant: ze zitten de hele tijd aan elkaar en verliezen elkaar niet uit het oog, sterker, ze hebben vaak alleen oog voor elkaar. Vreemd genoeg houden we daar op een bepaald moment mee op en stoppen we met die leuke kleine aanrakingen. Ik heb nooit begrepen waarom we dat zouden moeten doen. Volgens mij heeft het meer te maken met een gewoonte die er langzaam insluipt dan met ‘niet willen’. Hoe dan ook, doordat je elkaar niet meer aanraakt, ontstaat er letterlijk een afstand. Zo kwam er eens een vrouw in therapie die geen zin meer had om met haar man te vrijen. Ik vroeg haar om te noteren hoe vaak ze respectievelijk haar man en haar kinderen aanraakte. Ze schrok van die vraag, en vooral van het antwoord. Haar kinderen raakte ze constant aan, haar man nog zelden. Als die intimiteit ontbreekt, hoeft het ook niet te verbazen dat je ‘s avonds geen zin meer hebt in seks met je partner. Zo ontstaan trouwens vaak seksuele problemen. Dan hoor ik de vrouw of de man klagen: “Ik mag ze van de hele dag niet aanraken, maar ‘s avonds in bed moet ik wel presteren”. Tja, zo werkt het niet.
Het is dus zeker belangrijk om elkaar wel te blijven aanraken. Het gaat over allerlei kleine handelingen: leg je hand op zijn been tijdens een autorit, kruip tegen elkaar aan in de zetel, streel eens vluchtig over haar poep als ze de vaat doet. Het zijn die kleine aanrakingen die ervoor zogen dat de ander dicht bij jou blijft en dat je die innige band van de eerste verliefde maanden blijft aanhouden.
Iets anders wat me opvalt is dat koppels stoppen met babbelen. Ze praten nog wel, veel zelfs, maar ze leuteren niet meer. Terwijl dat ook bij een relatie hoort. In het begin ‘tetter’ je er op los: je wil veel delen opdat de ander je interessant zou vinden. Maar na een tijd neemt dat af. Jammer, want het zijn net die kleine gesprekjes die je ook als koppel aan elkaar doen hangen. Uiteraard zijn er ernstige gesprekken nodig. Om maar te zwijgen van de praktische praatjes: wie gaat de kinderen halen, wanneer ben je thuis? Maar je mag dus niet vergeten om ook met je partner te babbelen. ‘Heb je het al gehoord?’, ‘Ik heb een toffe film gezien’, dergelijke dingen. Vaak hoor ik een partner zeggen: “Als er een vriendin belt, is het lachen, gieren, brullen. Maar legt ze de telefoon neer, dan wordt het weer stil.” Dat moet je proberen te voorkomen.
Begin dus maar weer met je partner ook te beschouwen als een goede vriend of vriendin waarmee je eens naar hartelust kan roddelen. En waarom niet opnieuw je best doen om jezelf interessant te laten lijken? Pak nog maar eens uit met een interessant weetje, een leuke anekdote, een grappig verhaal van op het werk. Het is fijn om samen te lachen, dat schept een band, zeker als je ondertussen ook nog eens je partner zijn/haar hand vasthoudt, een kneepje in zijn schouder geeft en je voet zijn/haar richting uitschuift om even het been van de ander aan te raken. Wedden dat er dan weer vlinders komen aanvliegen?